Tytuły: Pustkowia, Bezdroża, GłębiaAutor: Arne Dahl
Moja ocena: 8/10
i zwiastuje cierpienie.
Najdelikatniejszy odgłos strachu przed śmiercią.
Ostania umiera nadzieja, a to tak szybko nie nastąpi. Sam Berger uparcie powtarza: "Za późno" to moje motto. Skrzętnie ukrywa maleńkie elementy - dowody, przestępstwa.
Kiedy w zasięgi jego wzroku wszędzie jest tylko śnieg poznaczony śladami krwi, wokół są "Bezdroża". Z nim lub przeciwko niemu działa kobieta zmieniająca osobowość jak kameleon. Wszystkie ich działania są obserwowane i notowane. Przestępczyni pragnie być ścigana
i powstrzymana przed kolejnymi czynami. Ona realizuje swoje zamiary, ale wykorzystuje do tego niewolnika. Najważniejszy jest precyzyjny plan osadzony w czasie.
Jasność umysłu, koncentracja, okresowa żądza zabijania,
a w międzyczasie psychoza, niepokój, kompletna dezorientacja.
Trzeba zanurzyć się w "Głębię" własnej psychiki i morza, żeby ogarnąć niezwykle skomplikowaną sytuację. Teraz jedynie osobiste uczucia mają znaczenie. Rodziny są tylko narzędziem wywierania nacisku.
Ale tak to już jest z rodziną, Sam, z bliskimi, z tym wszystkim, co człowiek będzie pamiętał jako jedyne, gdy znajdzie się na łożu śmierci.
Arne Dahl napisał trylogię, której kolejne powieści przypominają ogniwa jednego łańcucha. W tych prozaicznych tekstach jest wiele poetyckich porównań. Cytaty z klasycznych dzieł literackich są drogowskazami na drodze do rozwiązania kilku problemów. Główny bohater jest manipulowany przez kobiety. Do jednych się zbliża, a od innej ucieka, żeby zostawić za sobą przeszłość.
Od długiego czasu nie sięgałem po literaturę skandynawską. Ten czas był mi potrzebny,żeby tym silniej odczuć chłodny klimat i gorące uczucia. Kolejne fragmenty tej układanki perfekcyjnie i precyzyjnie pozbierał autor. Stworzył dzieło godne polecenia. Warto pozbierać wydawane co rok kolejne książki: "Pustkowia", "Bezdroża" i "Głębię".
Za egzemplarze książek bardzo dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.
