Autorzy: Dariusz Kortko, Judyta Watoła
Wydawnictwo: Agora 2014
Kategoria: biografia
Ilość stron: 319
Moja ocena: 10/10
Serce jest niepokorne…
Denerwuje chirurga, który bierze je w dłoń, masuje.
Denerwuje chirurga, który bierze je w dłoń, masuje.
Po przeszczepie nie spieszy się, by wznowić pracę. Dzięki wysiłkom lekarzy zaczyna bić. Otwiera się szansa na nowe życie. Cytat otwierający tę recenzję streszcza sen życia
i działalności twórcy polskiej szkoły kardiochirurgii. Zbigniew Religa, człowiek wielkiego serca nie wybierał pacjentów, nikogo nie odrzucał, nie narzucał kryteriów biorąc pod uwagę wcześniejszy tryb życia i przyzwyczajenia. Sam radził sobie ze stresem sposobami krytykowanymi przez ogół społeczeństwa. Dla Niego wszyscy byli jednakowo ważni, dla każdego miał czas. Jeden z „przeszczepieńców”, który zachorował po sześćdziesiątce, przeżył po operacji kolejne 27 lat.
i działalności twórcy polskiej szkoły kardiochirurgii. Zbigniew Religa, człowiek wielkiego serca nie wybierał pacjentów, nikogo nie odrzucał, nie narzucał kryteriów biorąc pod uwagę wcześniejszy tryb życia i przyzwyczajenia. Sam radził sobie ze stresem sposobami krytykowanymi przez ogół społeczeństwa. Dla Niego wszyscy byli jednakowo ważni, dla każdego miał czas. Jeden z „przeszczepieńców”, który zachorował po sześćdziesiątce, przeżył po operacji kolejne 27 lat.
Pani Anna Religa zrezygnowała z własnej kariery naukowej. Troszczyła się o skromny dom
i rodzinę. Doceniała priorytety męża, wspierała go. Wspólnie troszczyli się o dobre wychowanie dzieci i nie narzucali im swoich decyzji dotyczących przyszłości.
i rodzinę. Doceniała priorytety męża, wspierała go. Wspólnie troszczyli się o dobre wychowanie dzieci i nie narzucali im swoich decyzji dotyczących przyszłości.
Dariusz Kortko i Judyta Watoła opisali ogromne i niezapomniane dokonania człowieka, który wyprzedził swoją epokę o kilka dziesięcioleci. Docent, profesor Religa był człowiekiem skromnym, pewnym siebie, bezpośrednim. Ten charyzmatyczny wizjoner był uwielbiany przez zespół współpracowników. Jednocześnie spotykał się z zawiścią i złośliwością innych lekarzy, którzy go oczerniali, obmawiali i wszystkimi możliwymi sposobami starali się blokować dotacje niezbędne do zbudowania kliniki w Zabrzu. Zdobył szacunek ówczesnych władz państwowych, czemu dal wyraz mówiąc:
Największą pomoc miałem zawsze od czerwonych, a nie od swoich.
Kiedy zaangażował się w politykę, zawiódł się na partiach i ludziach, a nawet usłyszał od pani premier: Religa to leń i próżniak.
Podczas pierwszej uroczystości wręczenia Oskarów Serca zaśpiewał hiszpański Król Tenorów. Na kolejny koncert przyjechał inny wielki tenor wraz ze swoją wybitną rodaczką. Mieli wystąpić z towarzyszeniem orkiestry prowadzonej przez polskiego dyrygenta, który obrażony faktem dzielenia się batutą z kim innym, opuścił salę wraz ze swoimi muzykami. Występ się odbył, a niesmak pozostał.
„Religa. Biografia najsłynniejszego polskiego kardiochirurga” jest książką, która koniecznie należy przeczytać. Jeśli nie uda się komuś kupić ją, to warto jej poszukać w bibliotekach lub przeczytać w wersji elektronicznej.
Może cię zainteresować również:
Może cię zainteresować również:
