Życiowa rola Gorszego aktora

 Tytuł: Gorszy

Autorzy: Eliza Korpalska, Tomasz Brewczyński

Wydawnictwo:Vectra 19.06.2024

Kategoria: extreme thriller

Ilość stron: 352

Moja ocena: 8/10


Dlaczego?

- No i co zrobiłaś? – zwracam się do Ewy.
… kiedy poznałaś Adama, zaufałaś swojej intuicji, i wybrałaś tego jednego przystojnego faceta. Buraki też bywają ładne, choć w środku proces gnicia postępuje szybko.

Ewo, dlaczego nie zaufałaś matce twojego męża? Doświadczona, skrzywdzona kobieta nie rzuca słów na wiatr.
Tylko że tym, z którymi jest blisko stopniowo odbiera to, co kochają, jeśli nie jest to związane z nim.

Dlaczego ty, kobieta obdarzona polotem, charakterystycznym dla artystki, byłaś tak uległa? Małżeńskie życie to nie test, przeprowadzony przez psychiatrę.
Czasem odnoszę wrażenie, że przeprowadzasz na mnie okrutny eksperyment, wymyślony na wzór tych, o których czytałeś na studiach.

Dziwiłaś się, dlaczego wszystkie słowa i gesty muszą być uporządkowane, zaplanowane, nudne, bezskuteczne?
Gdy wyluzujemy, staniemy się dzicy, spontaniczni, nie będziemy szukać przyczyn bezpłodności po stronie przeciwnej.

Dlaczego konsekwentnie tolerowałaś u swojego boku egoistę, furiata, mazgaja?
Krzyczę w niebogłosy. Nie dbam o reakcję Ewy, koncentrując się na swoich potrzebach, a jedną z nich jest teraz wyrzucenie z siebie całej złości. Płaczę.

Dlaczego Adam nie posłuchał ciebie, kiedy miał pierwszą szansę uszczęśliwić cię?
- Adaś! Błagam cię! Zaklinam na wszystkie świętości! Kochanie! Uwolnijmy się w końcu od siebie!

Adam nie poznał siebie w lustrze. Czyżby dostrzegł, że jest po prostu GORSZY? W zamglonym odbiciu szukam mężczyzny sprzed jakiegoś czasu. Ty, Ewo, dostrzegałaś ciepło kolorów w układanych przez siebie witrażach.

Nie dostrzegłeś, jak zmieniają się moje witraże, jak ze smutnych, szarych, brązowych, burych i mlecznych kompozycji przechodzą w feerie barw, wybuchają fioletem, purpurą, ochrą, lazurem i indygo.

Dlaczego pozwalałaś się ograniczać. Nie dusiłaś się zamknięta
w ograniczonej emocjonalnej przestrzeni jak w zablokowanej windzie, gdzie spanikowany gwiazdor naciskał wszystkie przyciski, żeby zdążyć zabłysnąć w świetle studia?

Cóż… Nie każdy urodził się po to, by emanować blaskiem, bywać na salonach, znajdować w centrum uwagi.

I nagle wszystko zmieniło swój bieg, kiedy w domu pojawiły się szokujące (?) drobiazgi. Nad bezwzględnie zarządzaną posiadłością pojawiły się dwa symboliczne ptaki: żółta jaskółka i zatrzymany w locie sęp.

Życie nie koniecznie ma szansę jawić się jako oscarowa rola. Główny aktor po prostu nie spełnia oczekiwań. Jest GORSZY.

Dlaczego trzeba przeczytać ten ekstremalny thriller?
Choćby po to, by nie ograniczać swobody emocji, uczuć, pragnień
i potrzeb najbliższej osoby.
Dlaczego należy poznać „Gorszego”?
Dlatego, że tę rewlacyjną powieść napisało dwoje ludzi, którzy potrafią się porozumieć pomimo naturalnej odległości lokalizacyjnej: Eliza Korpalska i Tomasz Brewczyński.
Dlaczego Wydawnictwo Vectra podpisało z Nimi umowę? Ponieważ wyczuli atmosferę bestselleru.

Za egzemplarz książki dziękuję bardzo Autorce, pani Elizie Korpalskiej.


4 komentarze:

  1. OOooo chętnie przeczytam. Czuję, że się wciągnę!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Życie jest jak witraż. Światło przepuszczone przez szkło zmienia się zależnie od pogody. Gdy w życiu chmurzy się przed burzą, nawet słoneczne kolory kompozycji nie zamienią lęku w radość. Goraco polecam Ci tę książkę pozdrawiam serdecznie

      Usuń
  2. Po tak pochlebnej i entuzjastycznej recenzji, koniecznie muszą sięgnąć po książkę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niezbyt często czytam fascynujące książki, a w trakcie ich lektury denerwuję się jak w realnym życiu. Gorszy jest człowiek tak bardzo skoncentrowany na sobie, że potrafi każdą inną osobę zniszczyć. Wchodzi na szczyt, gdy przemienia się w celebrytę. Gorąco polecam Ci tę powieść i pozdrawiam serdecznie

      Usuń

PRAWA AUTORSKIE
Zgodnie z ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Prawo autorskie działa automatycznie – ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności przez jego twórcę. Utwór nie musi przy tym być skończony. Wszystkie teksty i zdjęcia zamieszczone na blogu są moją własnością – chyba, że na końcu postu zaznaczono inaczej. Zabraniam kopiowania ich i rozpowszechniania w sposób inny niż poprzez dzielenie się adresem niniejszego bloga.