Autor: Ludmiła Ulicka
Tłumaczenie: Jerzy Redlich
Wydawnictwo: Świat Książki 2012
Kategoria: literatura piękna / listy / rozmowy
Ilość stron: 558
Ocena: 7/10
„Daniel Stein, tłumacz”, bohater, partyzant, duchowny.
Człowiek, który w genach miał wpisaną potrzebę pomagania ludziom. Posiadał
charyzmę, której nie sposób wypracować
w sobie. Takim pokazała go Ludmiła Ulicka.
w sobie. Takim pokazała go Ludmiła Ulicka.
„…język jest rzeczywiście nieistotny, znaczenie ma tylko treść,
a ta znajduje się poza językiem”.
a ta znajduje się poza językiem”.
W realnym świecie nie poszedłbym za nim i nie naśladował
go. Jestem ciekawy świata, ludzi i Boga, ale nie szukam wciąż nowego miejsca dla
siebie.
Tytułowy bohater tej książki przeszedł długą drogę z
getta przez klasztor, aż do prowadzonej przez siebie parafii. Taka była droga
wiary Daniela - niewygodna, kamienista, ale i radosna. W tej niezwykłej,
specyficznej powieści ułożonej z listów, rozmów, dokumentów, wspomnień pojawiło
się kilkoro ludzi niosących w sercach ogromny bagaż doświadczeń. Niechciana
przez matkę, zaprzysięgłą komunistkę, młoda kobieta szukająca bratniej duszy.
Wnuczka nazisty, która postanowiła służyć ludziom i Bogu. Lekarz, który „nie mógł przestać być Żydem”. Polka z
dobrego domu, która poślubiła szefa białoruskiej policji, aby ratować rodzinę.
Autorka zaprowadziła nas w wiele ciekawych miejsc: do
Stanów Zjednoczonych, do Rzymu, do Czarnobyla, Hajfy, na górę Karmel, do Ziemi
Świętej. W tle opisanych wydarzeń pojawiło się grono wybitnych osobistości
znanych każdemu Polakowi. Ta opowieść nie jest naznaczona wyłącznie dramatem,
bo jest w niej dużo ciepła, humorystycznych scen, zaskakujących pomysłów na
realizację swojego „pomysłu na życie”.
Jedynym mankamentem tej książki jest kilkakrotne
powtórzenie tych samych wspomnień. Polecam te książkę wszystkim i w każdym
wieku; zarówno amatorom powieści psychologicznych, jak i czytelnikom lubiącym
podążać ścieżkami historii, religii.
Widziałam okładkę, ale myślałam, że to kolejna książka z.. Zaciekawiłeś mnie tym wpisem. Jeśli ją znajdę to przeczytam.
OdpowiedzUsuńCzytając książkę śledzę treść, ale też czekam na sytuację, kiedy zagrają moje emocje. To jest jeden z wykładników poziomu intelektualnego książki. Poznając bohaterów, cieszę się lub irytuję. Zawsze wtedy na próżno tłumaczę sobie, że trzeba zachować spokój, bo to jest tylko powieść. Tym razem reagowałem równie żywiołowo. Jeśli będziesz miała okazję przeczytać ją, to polecam. Bardzo dziękuję Ci za komentarz i zainteresowanie. Pozdrawiam, Zdzisiek
Usuń